بدان که علاج این مرض قلبی (شک و وسواس) که بیم آن دارد که انسان را به هلاکت ابدی و شقاوت سرمدی برساند، چون سایر امراض قلبیه با علم نافع و عمل بسی سهل و آسان است. ولی انسان باید اول خود را مریض بداند، پس از آن خودش در صدد علاج‌ بر می‌آيد، ولی عیب کار آن است که شیطان به طوری مقدمات را برای این بیچاره مرتب کرده که خود را مریض نمی‌داند، بلکه دیگران را منحرف از راه و غیر مبالی به دین می‌داند! اما طریق علم، پس تفکر نمودن.

انسان خوب است اعمال و افعالش از روی تفکر و تامل باشد. فکر کند آیا این عملی که می‌کند و می‌خواهد مرضی خداوند تعالی باشد از کجا و از کی اخذ می‌کند که کیفیت آن باید چنین و چنان باشد. معلوم است عوام از مردم از فقها و مراجع تقلید آنها از کتاب و سنت و طرق اجتهادیه، کیفیت عمل را به دست می‌آورند، پس ما وقتی که مراجعه کنیم به کتب فقها، از عمل وسواسی تکذیب شده و بعضی از اعمال او را باطل شمرده‌اند، و وقتی که مراجعه کنیم به احادیث شریفه و کتاب الهی، می‌بینیم که عمل او را از شیطان شمرده‌اند و سلب عقل از صاحبش فرموده‌اند.

پس، در این صورت انسان عاقل اگر شیطان بر عقلش مسلط نشده باشد و قدری تامل و تفکر کند، باید بر خود حتم کند که دست از این عمل فاسد بردارد و در صدد برآيد که عمل خود را تصحیح نماید که مرضی حق تعالی باشد.(۱)
__________________
۱- شرح چهل حدیث امام خمینی (ره)،‌ص۴۰۵